Nękanie może przybrać wiele form. Najczęstszym sposobem nękania jest rozpowszechnianie kłamstw i plotek na temat ofiary, nawiązywanie kontaktów za pomocą osoby trzeciej,
użycie groźby lub szantażu oraz częste, głuche, obsceniczne, nocne telefony.
Niemal w każdym opracowaniu dotyczącym uporczywego nękania pojawiają się przykładowe formy, w jakich to nękanie następuje. Ja sama w zakładce Czym jest stalking? wskazałam na takie zachowania, które podejmowane łącznie mogą stanowić przestępstwo stalkingu, jak: wysyłanie listów i SMS-ów, telefonowanie, nachodzenie w domu. Niewiele jednak osób wie, która z tych form nękania jest najczęstsza. Poniżej przedstawiam zestawienie form stalkingu występujących regularnie wraz z odsetkami.
Zgodnie z „Raportem z badania nt. uporczywego nękania” (pod red. A. Siemaszko, które ukazało się w Archiwum kryminologii) najczęstszą formą stalkingu było:
Poza tym, w opracowaniu wskazano, że najczęstsze formy nękania to grożenie lub zaczepianie rodziny lub przyjaciół, niechciane listy, e-maile, SMS-y – Nękanie telefonami. A także śledzenie, zniszczenie rzeczy.
Inne formy nękania to dotykanie, chwytanie, przytulanie się, całowanie; pozostawianie wiadomości pod drzwiami, włamanie/usiłowanie do domu lub samochodu. O takich sposobach nękanie przeczytasz tutaj: Nękanie poprzez nachodzenie w domu i pracy.
Poza tym co można nazwać nękaniem? Otóż robienie ofierze zdjęć bez zgody, zamieszczanie zdjęć i komentarzy w Internecie. Jeśli padłeś ofiarą takiego stalkingu, koniecznie zajrzyj tu: Nękanie przez Internet – fałszywe ogłoszenia, obraźliwe wpisy.
Jak łatwo zauważyć, podane powyżej odsetki nie sumują się do 100, gdyż osoby badane mogły wskazać więcej niż jeden sposób uporczywego nękania. Wynika to po prostu z faktu, iż uporczywe nękanie jest zachowaniem wieloczynowym. Tylko 12% pokrzywdzonych stwierdziło, że stalker nękał ich wyłącznie w jeden sposób.
Badania, które stały się podstawą opracowania Raportu oraz statystyk zostały przeprowadzone w roku 2009. Obecnie, śmiem twierdzić, że odsetek osób nękanych w internecie za pomocą zamieszczanie zdjęć i komentarzy jest większy niż 7,1%. Niestety brak jest miarodajnych, aktualnych badań nad stalkingiem, które mogłyby przynieść odpowiedź na pytanie, na której pozycji plasuje się taka forma nękania jak cyberstalking.
Cyberstalking to po prostu nękanie w Internecie. Czyli kontaktowanie się przez sprawcę z ofiarą za pośrednictwem poczty e-mail, komunikatorów czy takich aplikacji jak Instagram. Cyberstalking może polegać też na umieszczaniu zdjęć ofiary w Internecie z obraźliwymi komentarzami, podszywaniu się pod nią (o podszywaniu pisałam więcej tutaj: „Ktoś się podszywa pode mnie. Co robić?”).
Zgodnie z „Badaniem nadużywania internetu przez młodzież w Polsce i Europie” aż 21,5% (21,9% dla próby europejskiej) respondentów doświadczyło przemocy w internecie. Badanie te były przeprowadzone jednak jedynie w grupie wiekowej 14-17 lat, co wg. mnie nie jest satysfakcjonującą metodologią (abstrahując także od faktu, że pojęcie cyberprzemocy jest szersze od cyberstalkingu, czyli nękania w Internecie). Niemniej jednak daje to niepokojący obraz: około jedna na pięć młodych osób w Europie bezpośrednio doświadczyła cyberprzemocy.
Inne, rzadziej spotykane formy nękania ofiar, to zamawianie na koszt ofiary niechcianych towarów i usług, zamieszczanie zdjęć w miejscu publicznym. Nękaniem można nazwać tak naprawdę każde powtarzalne zachowanie sprawcy, pozornie legalne, które jest dla ofiary niechciane, przeszkadza jej w funkcjonowaniu, wzbudza w niej poczucie zagrożenia czy też narusza jej prywatność.
O różnych sposobach nękania mówiłam w wywiadzie dla Women’s Health, wywiad znajdziesz tutaj: Stalking: raport specjalny
Wykonanie strony: 