Jedną z częstych form stalkingu jest grożenie lub zaczepianie rodziny lub przyjaciół pokrzywdzonego. Jak podają statystyki, aż 36,8% ofiar dotknęło nękanie w ten sposób. Więcej na temat form nękania pisałam tutaj: Uporczywe nękanie – najczęstsze formy stalkingu. Dziś zajmę się kwestią stalkingu wobec dzieci ofiary, który często jest właśnie pochodną, efektem ubocznym nękania samego dorosłego. A który potrafi wywołać wiele szkód w psychice małoletniego.
Nękania dziecka – przykłady
Wykorzystywanie przez stalkera małoletnich do swoich celów uważam za szczególnie perfidny sposób uprzykrzenia życia ofierze. Oto tylko niektóre przypadki, z którymi spotkałam się w ciągu minionych lat:
- kierowanie wiadomości przez stalkera bezpośrednio do dziecka ofiary (np. za pośrednictwem Facebooka) zawierającymi szczegóły z życia dorosłych;
- grożenie ujawnieniem dziecku intymnych zdjęć ofiary;
- wykonywaniem zdjęć dziecku (np. w drodze do szkoły);
- publikowanie w sieci zdjęć z wizerunkiem dziecka;
- publikowanie w sieci fałszywych ogłoszeń z danymi dziecka (wskazującymi na płeć, wiek, miejsce zamieszkania itd.);
- znieważanie dziecka (np. na placu zabaw prze blokiem, w windzie itp.);
- urządzanie awantur, używanie wulgarnych słów w obecności dzieci ofiary, kierowanie pretensji bezpośrednio do dziecka (bardzo często spotykam się z tym przy tzw. stalkingu sąsiedzkim; więcej na temat nękania przez sąsiadów tutaj: Nękanie przez sąsiada).
Nękanie dziecka – kiedy mamy do czynienia ze stalkingiem?
Jeśli twoje dziecko spotkały wyżej opisane przypadki, a jednocześnie sam czujesz się ofiarą nękania i zastanawiasz się co z tym faktem zrobić, chciałbyś wiedzieć czy to już nosi znamiona przestępstwa z art. 190a paragraf 1 kodeksu karnego, powinieneś odpowiedzieć sobie na kilka podstawowych pytań.
- Ile to trwa? Czy upłynęły dni, czy już tygodnie albo co gorzej – miesiące? Z jaką częstotliwością? Dla zrozumienia znamienia “uporczywości” nękania pomocnym będzie ten wpis: Uporczywe nękanie- czyli ile musi trwać aby uznać je za przestępstwo;
- Czy ta sytuacja ci przeszkadza, czy zostały naruszone twoje dobra albo dobra twojego dziecka- prywatność, poczucie bezpieczeństwa, itd?
- Boisz się stalkera, obawiasz się, że spełni swoje groźby?
- Czy informowałeś prześladowcę, że nie życzysz sobie kontaktu z jego strony. prosiłeś aby przestał cię nękać?
Jeśli odpowiedzi na pytania nr 2, 3 i 4 są pozytywne, a przy tym nękanie ciebie i dziecka trwa dłuższy czas, nieprzyjemne sytuacje się powtarzają, możesz zastanowić się nad zawiadomieniem organów ścigania o przestępstwie. O tym, jak to zrobić pisałam tutaj: Uporczywe nękanie – gdzie zgłosić?
Z mojego doświadczenia zawodowego wynika, że o ile ofiara jest czasem w stanie długo znosić nękanie, to kiedy stalking zaczyna dotykać też jego dziecka, nie zwleka z zawiadomieniem.
Dziecko jako pokrzywdzony
W sytuacji gdy nękanie dotyka nie tylko ciebie, ale też twoje dziecko, to oboje jesteście pokrzywdzonymi w sprawie. Najprawdopodobniej będzie się to wiązało z koniecznością z przesłuchania dziecka w trakcie postępowania. Spotkałam się z sytuacją gdy dziecko było słuchane dopiero na etapie postępowania sądowego, bez takiej czynności w trakcie postępowania przygotowawczego. Innymi słowy, policja odebrała zeznania tylko od dorosłego, a dopiero kiedy akt oskarżenia trafił do sądu, ten postanowił przesłuchać dziecko. Takie przesłuchanie odbywa się na innych zasadach niż przesłuchanie dorosłych, m.in. z udziałem psychologa, w innym pomieszczeniu niż sala sądowa. Niemniej jednak powinieneś się z taką ewentualnością liczyć.
Być może zainteresuje cię także ten wpis: Nękanie dziecka w szkole.